Anneler Günü...

Ben henüz bir anne değilim...

Anneliğin nasıl bir duygu olduğunu yaşamadım, bir çocuk için fedakarlıklarda bulunmadım henüz.

O nedenle bu gün bir anne gözünden bir yazı döktüremeyeceğim bu sayfada...

Ama çocuklarını çok seven, fedakar bir annenin ne demek olduğunu çok iyi biliyor ve onu çok yakından tanıyorum...

Evlatlarının üzerine kanatlarını geren....

Kendinden önce çocuklarını düşünen ...

Bazen en çok istediği şeylerden çocukları için feragat eden...

Elindeki bir parça yiyeceği bile çocuklarına adil bir şekilde paylaştıran ...

Çocuklarını gözünde hiçbir zaman büyütemeyen, hep küçücük çocuklarıymış gibi kollayan...

Fedakar bir anne tanıyorum;)

Kendisiyle yaklaşık on yıldır anneler gününü birlikte kutlayamıyoruz...

Üzücü , evet ;(

Ama annemin varlığını bilmek, aradığımda sesini duyup dertleşebilmek, dualarını üzerimde hissetmek de güzel...

İnsan yetinmeyi öğreniyor ;)

Bir de anneler biliyorum...

Çocuklarından türlü nedenlerle ayrı düşmüş, yalnız kalmış...

Çocuklarının bir gülüşüne bir güzel sözüne muhtaç ...

Çocuklarının hastalıkları ile mücadele etmeye çalışan, küçücük de olsa bir umutla iyileşmelerini bekleyen....

İlk kez anneler gününü yaşayan anneler...

A tabi bir de anne adayları...

Bu duyguyu yüreklerinin en derinlerinde hisseden, yıllardır mücadele veren, hasretle bir evlada kavuşmayı bekleyen ...

Bugün herkesin ayrı bir öyküsü var.. Annesini özleyenler, çocuğuna özlem duyanlar, hiç kavuşamamışlar ve asla kavuşamayacaklar...Herkese apayrı duygular yaşıyor...

Bense şükrediyorum :)

Bu anneler gününde de varlığını bildiğim, sevgisini hissedebildiğim, dualarıyla beni koruyan bir annem var...

Evet birbirimizden uzaktayız, birbirimiz çok özlüyoruz ama birbirimizi çok seviyoruz ...

Önce kendi annemin, sonra evlatlarını kaybetmiş annelerin, çocuklarına hasret kalmış annelerin ve bu kutsal duyguyu hisseden, yaşayan, paylaşan tüm annelerin anneler gününü kutluyorum...

Çocuklarınızın sizi anlayabileceği, birbirinizin kokusunu duyabileceğiniz nice anneler günlerine...